een dag meekijken met de dentist

Vandaag mocht ik een dagje meekijken bij de RDN tandartsen.
Vroeg vertrokken richting Dispensary Mundika, het inmiddels voor mij bekende gebouw.
Er gingen nu alleen andere deuren open.
Daarin bevindt zich een mooie tandartsen praktijkruimte, met 2 behandelstoelen.
Opvallend was dat de eerste patient languit lag op de bank in de wachtruimte.
Het was een oudere vrouw met een enorme zwelling zichtbaar op haar onderkaak.
Bij het onderzoek in haar mond bleek er een gebroken kies te zijn met een forse ontsteking eronder, waar ze flink beroerd van was.
Ze kreeg een verdoving en nadat deze ingewerkt was, werd de gebroken kies getrokken.
Daarna werd het pus weggezogen.
De volgende patient was een jonge man met achterin 2 kiezen naast elkaar waar een flink gat door Baktus en Carius in was gemaakt. Die woonden daar gezellig samen. Inmiddels was Joseph de chauffeur en assistente terug van de school waar hij de kinderen moest ophalen, zonder kinderen helaas, er waren examens. Niet aan gedacht dat door te geven helaas.
Maar de pech voor de een is het geluk voor de ander.
Een vrouw werd bewusteloos binnen gedragen door de guard en een paar sterke mannen.
Ze werd op ons verzoek op een onderzoekbank van de dokters gelegd.
Ze had een patientenboekje bij zich, waarop we haar naam, Eva, konden lezen en haar leetijd: 24 jaar. Ze had een zwakke pols, ademde nog wel. Reageerde nergens op. Haar kaken waren stijf gesloten, nomale temperatuur zo te voelen.
Toch maar even Hans gebeld die in de Dispensary in Myafwa werkte vandaag.
Ik heb een suikerzakje opgelost en in zijlig dat geprobeerd te geven via haar wangzak.
Ze slikt zeiden de helpers enthousiast. Haar pols werd er duidelijker van.
Er werd besloten haar naar het ziekenhuis in Busia te brengen.........alleen dat heeft geen zin als er geen familie is die met je meegaat. Dus werd Eva op de achterbank gezet, tussen de guard en mij in, en zo reden we door het achterland. Elke keer vragend aan mensen die daar woonden of ze deze vrouw kenden. Na het 4de groepje werden we wijzer, haar man zou net gehoord hebben dat zijn vrouw buiten kennis bij de dispensary lag en is daar te voet heen gegaan. Eva is moeder van 2 kinderen.
Wij Hendrick gebeld, de Keniaanse tandarts in opleiding, of hij de man bij de dispensary wilde opvangen en zeggen dat we er aan kwamen. Haar man reed daarna mee naar het ziekenhuis.
In NL moet een ambulance binnen 15 minuten bij het ziekenhuis kunnen zijn, hier heeft deze hele rit ruim anderhalf uur geduurd. Aangezien we het merendeel over onverharde hobbelige wegen reden, had ik er een reuze taak aan haar hoofd en romp vast te houden, zodat ze niet met een beschadiging aan haar nek aan kwam.
Eric heeft vervolgens de voorlopige kosten van de eerste onderzoeken betaald, want haar man had geen geld.
Hoe dit verhaal afloopt weten we niet. Waarschijnlijk was ze op weg naar de dispensary, al goed ziek van Malaria. Maar het kan ook iets anders geweest zijn.
Er is hier geen terugkoppeling van het ziekenhuis naar de dispensaryartsen. Een gemis vinden wij.