Jiggers project
Blijf op de hoogte en volg Hans en Margreet
22 Oktober 2012 | Kenia, Kisumu
Zoals beloofd, de volgende keer over het Jiggersproject.
De vrouwelijke zandvlieg (Tunga penetrans) boort door de huid, meestal bij de tenen/voeten.Die eitjes groeien tot kleine knikkertjes als ze nietweggehaald worden. Dat worden volwassen vliegen. Dit geeft jeuk, is pijnlijk om op te lopen, infectie gevaar en kan zelf tetanus geven als iemand niet ingeent is.
Ik zag dus Duncan van 7 jaar moeizaam lopen op z’n blote voetjes. Vroeg er de juf naar.
Hij zit in een klas van 64 kinderen, waar 2 leerkrachten samen voor zorgen.
Hij kwam bij Dactari Hans die het beeld, ernstig kapotte huid, niet direct herkende,Stanley(de zich specialiserende nurse) wel.
Dat is gewoon Jiggers! Dat komt heel veel voor. Waarom staat het dan niet in het boek van de Tropenhuidziektes? Lachen....:) omdat het parasitair is natuurlijk!
Vervolgens heb ik de leerkrachten van het schooltje t.o gevraagd alle kinderen de voeten te controleren op Jiggers.
Het verwijderen neemt heel veel tijd in beslag (1.5 uur per patient als ze het erg hebben)
Nu is de afspraak dat we elke keer als we in Mundika zijn en op tijd klaar zijn 1 of meer kinderen behandelen na het gewone spreekuur..
Dat gebeurt zonder verdoving met een chirurgenmesje, een enorm pruts werk.
Bij Duncan zaten ze ook onder de nagels van z’n handen.
Ik heb hem en zijn broertje Oscar, van 5 jaar, bewonderd, zo keurig als ze stil bleven zitten, terwijl het pijn deed en heel erg bloedde.
Normaal doet een moeder dit bij haar kinderen/familie.
Deze 2 broertjes hebben geen moeder meer. Oma zorgt voor hen. De crew denkt dat Oma ook wel last van Jiggers zal hebben. De eitjes zitten ook in de grond van de vloer van de hut. Het is dus eigenlijk besmettelijk. Denk aan die klas met 64 blote voeten leerlingen.
Toen beide broertjes behandeld waren, kregen ze een tetanus prik en een ballon.
Met witte verband voetjes en schoenen voor de een en sokslofjes voor de ander, heb ik ze terug gedragen.
De week erop heb ik ze voor controle weer opgehaald. Ze wezen nu zelf aan Stanley waar nog Jiggers zaten. De voeten zagen er al veel beter uit.
Ik hoop dat we alle kinderen van de school t.o Mundika binnenkort van Jiggers verlost hebben.
Gelukkig hebben wij Hoofdluis en geen Jiggers in Nederland.
De vrouwelijke zandvlieg (Tunga penetrans) boort door de huid, meestal bij de tenen/voeten.Die eitjes groeien tot kleine knikkertjes als ze nietweggehaald worden. Dat worden volwassen vliegen. Dit geeft jeuk, is pijnlijk om op te lopen, infectie gevaar en kan zelf tetanus geven als iemand niet ingeent is.
Ik zag dus Duncan van 7 jaar moeizaam lopen op z’n blote voetjes. Vroeg er de juf naar.
Hij zit in een klas van 64 kinderen, waar 2 leerkrachten samen voor zorgen.
Hij kwam bij Dactari Hans die het beeld, ernstig kapotte huid, niet direct herkende,Stanley(de zich specialiserende nurse) wel.
Dat is gewoon Jiggers! Dat komt heel veel voor. Waarom staat het dan niet in het boek van de Tropenhuidziektes? Lachen....:) omdat het parasitair is natuurlijk!
Vervolgens heb ik de leerkrachten van het schooltje t.o gevraagd alle kinderen de voeten te controleren op Jiggers.
Het verwijderen neemt heel veel tijd in beslag (1.5 uur per patient als ze het erg hebben)
Nu is de afspraak dat we elke keer als we in Mundika zijn en op tijd klaar zijn 1 of meer kinderen behandelen na het gewone spreekuur..
Dat gebeurt zonder verdoving met een chirurgenmesje, een enorm pruts werk.
Bij Duncan zaten ze ook onder de nagels van z’n handen.
Ik heb hem en zijn broertje Oscar, van 5 jaar, bewonderd, zo keurig als ze stil bleven zitten, terwijl het pijn deed en heel erg bloedde.
Normaal doet een moeder dit bij haar kinderen/familie.
Deze 2 broertjes hebben geen moeder meer. Oma zorgt voor hen. De crew denkt dat Oma ook wel last van Jiggers zal hebben. De eitjes zitten ook in de grond van de vloer van de hut. Het is dus eigenlijk besmettelijk. Denk aan die klas met 64 blote voeten leerlingen.
Toen beide broertjes behandeld waren, kregen ze een tetanus prik en een ballon.
Met witte verband voetjes en schoenen voor de een en sokslofjes voor de ander, heb ik ze terug gedragen.
De week erop heb ik ze voor controle weer opgehaald. Ze wezen nu zelf aan Stanley waar nog Jiggers zaten. De voeten zagen er al veel beter uit.
Ik hoop dat we alle kinderen van de school t.o Mundika binnenkort van Jiggers verlost hebben.
Gelukkig hebben wij Hoofdluis en geen Jiggers in Nederland.
-
22 Oktober 2012 - 06:35
Joanne:
Wat zielig!
Hebben jullie geen EMLA of xylocaine-spray mee?
Wel dapper van die jongens.
Veel succes.
Liefs, Joanne -
22 Oktober 2012 - 10:04
Christi:
Wat een verhaal en ook zo beeldend beschreven door jou!Nogmaals:prachtig werk wordt daar door jullie verricht!
Christi -
22 Oktober 2012 - 13:00
Suzan Van Nieuwkoop:
Ik ben iedere keer weer onder de indruk wat jullie allemaal meemaken. Wat akelig, die jiggers en gelukkig dat jullie daar nu zijn en aanpakken wat zich voor doet. Ik wens jullie heel veel succes met alle werkzaamheden en behandelingen. Hoop dat jullie ondanks het vele werk en al die indrukken nog wat tijd overhouden,
Heel veel liefs Suzan -
22 Oktober 2012 - 14:27
Hans R.:
Als je dit leest, of meemaakt, besef je je eens te meer dat wij ons in een bevoorrechte situatie bevinden. Waar hebben we het over als we eens klagen? -
23 Oktober 2012 - 12:21
Ineke:
Wat een stoere kinderen bij de dokter. En een ballon voor troost. Heerlijk als je kinderen zo toch nog blij kan maken. Hier zou een kado niet groot genoeg kunnen zijn na zo'n pijnlijke ingreep. Maar wat kun je er aan doen om dit te voorkomen? Als ze weer op die zandvloer lopen lopen ze het toch zo weer op?
Veel liefs en sterkte!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
