weeshuis Rangala

Inmiddels zijn we al weer wat verder met onze belevenissen.
Mijn eerste les van Helma Nijssen is goed binnen gekomen:”ik begrijp uw probleem, maar ik geef geen geld, ik ben geen helper, maar een supporter”.
Per dag wordt er gemiddeld 5 x een bijdrage aan me gevraagd, b.v voor het schoolgeld van de kinderen, een eigen huis, of gewoon omdat een blanke rijk is en een Keniaan arm.
Ik vind het moeilijk om daar op een goede manier mee om te gaan.
Helma, probeert een manier te bedenken om Keniaanse vrouwen met kinderen(of betrokken man)te ondersteunen zodat ze meer geld kunnen halen uit hun arbeid.
Het is de Montessori gedachte:´ Leer het mij zelf te doen.´
Koop een kip en verkoop de eieren, laat de kip bij de haan logeren en houdt meer kippen, dan kun je meer eieren op de markt verkopen, koop van je winst, zaad en plant mais, groente etc
Het gevolg is dat de moeders tot hun eigen verbazing zelf genoeg geld hebben om het schoolgeld van hun kinderen te kunnen betalen.
Alles wordt door hen keurig bijgehouden in een schrift.
Het geleende startkapitaal kon zelfs terugbetaald worden!
Helma was zo trots als een pauw en blij.
Maar misschien kunnen de dames het nog een beetje uitbreiden door het verkopen van zakjes Ariel (wasmiddel) met een beetje winst. De eerste aanschaf van de doos met Arielzakjes wordt dan weer gesponsord.

Een ander project is van een andere vrouwengroep, die hebben een restaurant t.o de Mundika dyspensary. Daar bakken ze chiapati’s (soort maispannekoeken) en mandazi’s (soort maisoliebollen) en schenken ze thee met melk en suiker tot de rand van de mok voor de wachtende patienten van de dyspensary. De benodigde kopjes/bordjes/teilen is gesponsord.
Ook deze groep heeft zo hard gewerkt en gespaard, dat ze de lening terug konden betalen!
Het is mooi te zien hoeveel zelfvertrouwen en trots en blijdschap dat geeft bij deze vrouwen.
De uitbreiding, een grotere keuken wordt weer gesponsord.
Voor wie er meer over wil weten..... kijk maar op de nieuwe website: www.hoogtijdvoorandersom.nl

Nadat Helma bij ons gelogeerd had, werd ik uitgenodigd om bij haar en Hankees Smit (echtgenoot) in Rangala te komen slapen.
Daar hebben de Missiezusters een Hospital met een weeshuis voor kinderen van 0 tot 4 jaar.
Ook is er een school op het terrein.
Alles ziet er goed georganiseerd maar te klein behuisd en armoedig uit.
Voor IKEA zou dit een uitdaging zijn. Hoe richt je een kamertje van 2 x 2,5 meter in voor 8 baby’s. Er is wel een wastafel in met een kraan, maar er komt geen water uit.
Er staat een krukje in voor de nurse, zodat ze zittend de fles kan geven/op haar schoot kan uit en aan kleden, en in bad kan doen in een teiltje dat op een emmer staat ter verhoging.
Nauwelijks een plank aan de muur, een kartonnen doos met schone kleertjes onder het bed.
Ik weet niet of deze beschrijving duidelijk is.
Hier is het opgelost door vier baby’s dwars in een kinderbedje te leggen!
Deze zusters verrichten wonderen, maar het blijft schrijnend om te zien.
Telkens komt er weer een te vondeling gelegd kindje bij.
Als er mensen zijn die zo’n drupke voor 10 euro per maand willen adopteren, dan kan dat.
Met huisarts Hankees heb ik ’s morgens 4 zorgenkinderen bekeken.
Voor de ergste 2 oefeningen bedacht en laten zien.
Tijdens de lunch voor het personeel een praatje gehouden en gedemonstreerd wat ze kunnen doen. Het leukste vonden ze dat ze op mij mochten oefenen. Dat is lachen als je een Mzungu (blanke) kunt laten kruipen. Helma coacht daar 4 studentes van het ROC Kellebeek, ze volgen de MBO opleiding verpleegkunde en dit is een stage van 3 maanden in Kenia.
Een topervaring die ze net als ik nooit meer zullen vergeten.
Het was leuk samenwerken met hen. Zij nemen de oefeningen over met de kinderen en gaan het samen met de Keniaanse zusters voortzetten.
Hopelijk gaat het oefenen na hun vertrek door.
Volgende keer vertellen we over het Jiggersproject en hoe flink de Keniaanse kinderen zijn.
Tot slot, de ondervoede baby met broodmagere moeder maken het een stuk beter. Voor nu, welterusten en morgen gezond weer op.