Medisch verslag van Hans

Medisch verslag van onze reis in Kenia De eerste helft zit er nu op, de tijd is erg snel gegaan. Vooral de eerste week was erg wennen voor mij, gelukkig werd ik goed opgevangen en ondersteund door Frans van Geel, een oude rot in het tropenvak. De tweede week stond ik er alleen voor, wat best spannend was. Je ziet hier heel veel pathologie, zaken die je in Nederland niet voor mogelijk houdt. Wat ik vooral mis is zelf de anamnese kunnen afnemen, alles. Gaat via een tolk, iemand die niet medisch geschoold is. Je laat haar een vraag stellen aan een patiënt en krijg dan een heel lang antwoord van vele minuten, waarna de tolk zegt "no fever". Als huisarts was voor mij de anamnese een van de belangrijkste zaken van een consult, dit valt dus weg en moet je heel anders denken en werken. Bovendien komen ze en met de hele familie en met minstens vier klachten tegelijk. Ze hebben allemaal "body pain, headache, fever, löss of energie, etc" ik voel me, met excuses aan Marieke, Marlies, AardWillem, soms net een dierenarts, een moeilijk vak! Vrijdag is het Buradi-dag, een dispensary vlak bij de grens met Uganda.Of het komt dat het daar zo afgelegen is of toeval, maar zie ik de meest schrijnende gevallen, zwaar je helemaal wanhopig van wordt. Vorige week vrijdag moest ik de eerste drie patiënten al verwijzen naar het ziekenhuis in Busia, oa een klein kindje met zeer ernstige klompvoetjes, een vrouw met een been-harde tumor in haar buik en een oudere dame met gynaecologische problemen. Vandaag was ik er weer, dit keer zonder Stanley, onze Keniase nurse,zeg maar bijna-dokter, dus ik moest het nu echt alleen doen. Ook nu weer toestanden die je niet voor mogelijk houdt:twee kinderen met zeer grote zwellingen aan arm en benen, waar de pus uitdroop, al maanden bestaand en al door diverse Keniase dokters behandeld met grote doses antibiotica. Een kindje was zo ziek dat ze naar het ziekenhuis moest. Aangezien de moeder totaal niet over een mogelijkheid beschikte om naar Busia te gaan, is het met onze jeep naar het hospitaal gebracht. Vervolgens komt er een oude man binnen, gesteund door twee zonen. De man is in februari gevallen en kan sindsdien niet meer lopen.eerst dacht ik nog aan een CVA, maar het bleek dat zijn li heup gebroken was geweest en totaal naast de kom stond. Ook deze man aangeraden maar naar het ziekenhuis te gaan, maar volgens onze "crew"gaat dat wegens geldgebrek echt niet gebeuren. Dat soort dingen zet je wel aan het denken over onze Westerse geneeskunst, wat een luxe soms. Al met al is het een hele ervaring en krijg je wel het gevoel iets voor de mensen hier te kunnen beteken