Vervolg werk kilifi
Door: Hans knies
Blijf op de hoogte en volg Hans en Margreet
08 April 2015 | Kenia, Kilifi
Ik heb begrepen dat het lang niet duidelijk is voor iedereen hoe mijn werkdag er uitziet.
Ik zal het proberen te schetsen.
Om zeven uur loopt mijn wekker af, als ik hem niet al voor die uitgezet heb.
Want ik word hier heel vroeg wakker door de dieren, niks exotisch, gewoon de hanen van de buren.
Maar midden in de nacht, om 4 uur en om 5 uur beginnen verschillende moskeeën tegen elkaar op te bieden wie de meeste gelovigen en anders denkenden kan wekken.
Niet het soort muziek dat mij kan bekoren
Na ontbijt en brood klaargemaakt te hebben voor de lunch komt Calistus, de chauffeur en administrateur.
We hebben van de RDN twee jeeps, een Toyota Hilux en voor het zware werk een Landcruiser, ook Toyota.
Die laatste hebben we woensdags en donderdags nodig.
We doen ons werk in. "Clinics", een soort uitgebreide wijkgebouwen, waar verpleegkundigen allerlei (para) medische zaken uitvoeren.
Soms worden wij ook door hen in consult geroepen, das natuurlijk leuk en leerzaam voor beide partijen.
Om er te komen heb je goede auto's nodig en vooral een goede chauffeur.
Daar heb ik niet over te klagen.
We gaan naar 5 verschillende posten , variërend van een half tot bijna een heel uur rijden.
De plaatsen heten( kun je het opzoeken op Google earth),
Vitinho, Matsangoni, Chasimba, Jarbuni en Mtondia.
Als je aankomt om 9 uur zit er al een hele schare patiënten , veel moeders met kinderen, omdat er ook de vaccinaties gegeven worden.
Dat vinden kinderen niet fijn, dus het is voort durend huilen geblazen.
Moet je ook aan wennen.
Wij starten met onze spullen uit de auto te halen en in de voor ons bestemde ruimte te plaatsen.
Na een heleboel jambo, jambo( hallo) en habari zeno ( hoe gaat het met je) kan het spreekuur beginnen
Bij iedereen wordt gelijk na binnenkomst zijn of haar schriftje ontfutseld en sluit ik de bloeddrukmeter aan.
Dat is een elektrische meter, ondertussen probeer ik de kaart van de patiënt te vinden , en dat valt lang niet altijd mee.
Ze staan op voornaam in de bak, de namen op de schriften zijn vaak niet of slecht te lezen en er is , zeker in het begin, weinig "woord" of liever naam herkenning
Een derde van de namen begint met een "M"
Daarna is iedere denkbare letter van het alfabet mogelijk.
Ze schrijven overal een M voor.
Als de kaart gevonden is schrijf ik op de kaart de bloeddruk en soms de glucose waarden, het gewicht en de therapie
Dit zelfde moet ook in het schrift, hun persoonlijke medische dossier.
Alles gaat met afkortingen: voor vier weken hydrochloorthiazide 25 Mg wordt geschreven als HCT 25 OD ( once a day ) 4/52.
Als de patiënten de medicijnen via ons betrekt, tegen kostprijs, moeten we de tabletten tellen en in een plastic zakje doen.
Soms gaan ze naar de bij de clinic horende "apotheek", dan is het gratis, maar lang niet altijd op voorraad,
Zelfs paracetamol is er meestal niet voldoende.
De patiënten toveren vervolgens ergens geld vandaan en betalen Calistus dan .
Een enkele keer hebben ze zich rijker gerekend dan ze zijn, en moeten de tabletten verminderd worden, en daarmee ook de TCA datum veranderd in schrift en op de kaart.
De mensen komen vaak van verre en zitten lang te wachten, daarom werken we ook gestaag door.
Eigenlijk pas om een uur of twaalf pauze, als ik er om vraag.
Calistus lijkt nooit honger of dorst te hebben.
Meestal zien we ruim dertig patiënten met bloeddruk en /of diab klachten.
De andere patiënten die ook naar de verpleegkundige kunnen , kunnen ook bij de daktari terecht als ze willen.
Dat doen we in principe alleen als we onze doelgroep behandeld hebben.
Dan lijkt het weer op het werk in Mindika, 2012, vooral pijnklachten , jeuk, verkoudheden en kinderen met koorts, huidaandoeningen, etc.
Het probleem is hier dat je als Nederlandse huisarts denkt dat uitleg vaak voldoende is, hier niet.
Dan stuur je ze naar de apotheek met in het schriftje PCM 500,
TDs, 3/7.
Houdt in, ze krijgen 9 paracetamol tabletjes van 500 Mg mee, drie x daags 1 tablet.
Dat komt niet veel verder dan een placebo effect, daar schaam je je soms voor.
Maar de mensen gebben iets gekregen en zijn daar blij mee.
Om een uur of 1 of twee breken we op en gaan naar huis.
Calistus moet dan een heleboel administratie doen, geld en tabletten tellen en is dan om een uur of 3 klaar.
Vaak vraag ik hem om aan het eind van de dag een Tusker m biertje , te komen drinken.
Dat vinden we beide lekker en gezellig.
Hopelijk is het een beetje duidelijk geworden hoe mijn werkdag er uitziet,
Hans
S
Pp
Ik zal het proberen te schetsen.
Om zeven uur loopt mijn wekker af, als ik hem niet al voor die uitgezet heb.
Want ik word hier heel vroeg wakker door de dieren, niks exotisch, gewoon de hanen van de buren.
Maar midden in de nacht, om 4 uur en om 5 uur beginnen verschillende moskeeën tegen elkaar op te bieden wie de meeste gelovigen en anders denkenden kan wekken.
Niet het soort muziek dat mij kan bekoren
Na ontbijt en brood klaargemaakt te hebben voor de lunch komt Calistus, de chauffeur en administrateur.
We hebben van de RDN twee jeeps, een Toyota Hilux en voor het zware werk een Landcruiser, ook Toyota.
Die laatste hebben we woensdags en donderdags nodig.
We doen ons werk in. "Clinics", een soort uitgebreide wijkgebouwen, waar verpleegkundigen allerlei (para) medische zaken uitvoeren.
Soms worden wij ook door hen in consult geroepen, das natuurlijk leuk en leerzaam voor beide partijen.
Om er te komen heb je goede auto's nodig en vooral een goede chauffeur.
Daar heb ik niet over te klagen.
We gaan naar 5 verschillende posten , variërend van een half tot bijna een heel uur rijden.
De plaatsen heten( kun je het opzoeken op Google earth),
Vitinho, Matsangoni, Chasimba, Jarbuni en Mtondia.
Als je aankomt om 9 uur zit er al een hele schare patiënten , veel moeders met kinderen, omdat er ook de vaccinaties gegeven worden.
Dat vinden kinderen niet fijn, dus het is voort durend huilen geblazen.
Moet je ook aan wennen.
Wij starten met onze spullen uit de auto te halen en in de voor ons bestemde ruimte te plaatsen.
Na een heleboel jambo, jambo( hallo) en habari zeno ( hoe gaat het met je) kan het spreekuur beginnen
Bij iedereen wordt gelijk na binnenkomst zijn of haar schriftje ontfutseld en sluit ik de bloeddrukmeter aan.
Dat is een elektrische meter, ondertussen probeer ik de kaart van de patiënt te vinden , en dat valt lang niet altijd mee.
Ze staan op voornaam in de bak, de namen op de schriften zijn vaak niet of slecht te lezen en er is , zeker in het begin, weinig "woord" of liever naam herkenning
Een derde van de namen begint met een "M"
Daarna is iedere denkbare letter van het alfabet mogelijk.
Ze schrijven overal een M voor.
Als de kaart gevonden is schrijf ik op de kaart de bloeddruk en soms de glucose waarden, het gewicht en de therapie
Dit zelfde moet ook in het schrift, hun persoonlijke medische dossier.
Alles gaat met afkortingen: voor vier weken hydrochloorthiazide 25 Mg wordt geschreven als HCT 25 OD ( once a day ) 4/52.
Als de patiënten de medicijnen via ons betrekt, tegen kostprijs, moeten we de tabletten tellen en in een plastic zakje doen.
Soms gaan ze naar de bij de clinic horende "apotheek", dan is het gratis, maar lang niet altijd op voorraad,
Zelfs paracetamol is er meestal niet voldoende.
De patiënten toveren vervolgens ergens geld vandaan en betalen Calistus dan .
Een enkele keer hebben ze zich rijker gerekend dan ze zijn, en moeten de tabletten verminderd worden, en daarmee ook de TCA datum veranderd in schrift en op de kaart.
De mensen komen vaak van verre en zitten lang te wachten, daarom werken we ook gestaag door.
Eigenlijk pas om een uur of twaalf pauze, als ik er om vraag.
Calistus lijkt nooit honger of dorst te hebben.
Meestal zien we ruim dertig patiënten met bloeddruk en /of diab klachten.
De andere patiënten die ook naar de verpleegkundige kunnen , kunnen ook bij de daktari terecht als ze willen.
Dat doen we in principe alleen als we onze doelgroep behandeld hebben.
Dan lijkt het weer op het werk in Mindika, 2012, vooral pijnklachten , jeuk, verkoudheden en kinderen met koorts, huidaandoeningen, etc.
Het probleem is hier dat je als Nederlandse huisarts denkt dat uitleg vaak voldoende is, hier niet.
Dan stuur je ze naar de apotheek met in het schriftje PCM 500,
TDs, 3/7.
Houdt in, ze krijgen 9 paracetamol tabletjes van 500 Mg mee, drie x daags 1 tablet.
Dat komt niet veel verder dan een placebo effect, daar schaam je je soms voor.
Maar de mensen gebben iets gekregen en zijn daar blij mee.
Om een uur of 1 of twee breken we op en gaan naar huis.
Calistus moet dan een heleboel administratie doen, geld en tabletten tellen en is dan om een uur of 3 klaar.
Vaak vraag ik hem om aan het eind van de dag een Tusker m biertje , te komen drinken.
Dat vinden we beide lekker en gezellig.
Hopelijk is het een beetje duidelijk geworden hoe mijn werkdag er uitziet,
Hans
S
Pp
-
08 April 2015 - 21:32
Eva Grutters:
Hoi Hans, wat een prachtige schetsen van je leven daar. Laat het je verder goed gaan en tot gauw weer! Lieve groeten, Eva -
09 April 2015 - 12:26
Otto Heinen:
Hoi Hans
Ik had al enkele malen gereageerd op je reisverslag maar ik had niet de indruk dat het overkwam ? Is ook niet belangrijk, maar het is altijd wel fijn als je merkt dat mensen met je meeleven. Ondanks de placebos is het vast nuttig om de mensen daar de indruk te geven dat er naar hen gekeken wordt.
Goed werk, en .....we missen je op de club !!
Hartelijke groet,
Otto -
10 April 2015 - 09:58
Ineke Ros:
Hoi Hans,
Dat was een lange brief maar wel heel duidelijk hoe jouw dagen eruit zien. Wat een andere wereld! Fijn dat je er kunt zijn voor de mensen en een "kijkend oog" hebt. Een luisterend oor vond ik wat raar want hoe communiceren patiënten met jou?
Moed, geduld en sterkte. Lieve groeten uit Linschoten -
11 April 2015 - 14:23
Harro Brinkmann:
Hallo Hans,
Mooi verhaal over jouw bezigheden in Kenia.
Ik heb de plaatsjes opgezocht op GMs. Kleine gehuchtjes,maar je kunt de mensen daar in ieder geval het gevoel geven dat ze niet vergeten worden.
Prima werk.
Hartelijke groet, Harro en een kus van Carla. !
-
11 April 2015 - 15:22
Reiny En Klaas Dijkstra:
Dag Hans
We krijgen op deze manier een aardig beeld van jouw leven daar door je mooie uitgebreide verhalen .
Het is denk ik vroeger op dan in Terborg , maar je doet ook nuttig werk en de patienten zullen je dankbaar zijn . Het valt me op dat je ook nog wel aardig wat vrije tijd hebt , om een biertje te drinken . Geniet van je tijd daar en terug in Nederland horen we graag nog meer verhalen . Gr. Reiny en Klaas . -
15 April 2015 - 12:27
Otto Heinen:
Hoi Hans,
Nog gauw even een berichtje uit De Heurne. Ik wil je graag even een beetje jaloers maken door te melden dat we vanavond onze Meals on Wheels avond hebben. Dat wordt vast weer een gezellige boel zoals gebruikelijk. Maar ik ben ook wel eens jaloers op jou. Afrika is ondanks alles toch een heel mooi continent en het is fijn dat jij daar probeert om het nog beter leefbaar te maken.
Hartelijke groet,
Otto
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
