Tweede verslag Kilifi
Door: Hans Knies
Blijf op de hoogte en volg Hans en Margreet
28 Maart 2015 | Kenia, Kilifi
De eerste week alleen zit er op, het werk blijft boeien met soms voor een Nederlandse dokter bijzondere zaken.
Niet alleen medisch-technisch, maar organitorisch.
In het opschrijfboekje en op de witte kaart( wij hadden vroeger onze "groene kaart"), moet je opschrijven :TCA, dwz to come again, dus de vervolg afspraak.
Is een patiënt goed ingesteld, kan hij wel 3 maanden, of iets korter, wegblijven.
Hier niet, dwz. hier wordt dat bepaald door de financiële situatie van de patiënt .
Na afloop van het consult, wordt er ergens uit een hoopkleren, omslagdoeken en plastic zakjes geld vandaan getoverd, geteld en dan wordt er beslist voor hoeveel dagen medicijnen kunnen worden voorgeschreven.
Zo komen na twee weken terug die wel 2 maand in Nederland de wei in zouden worden gestuurd.
Zo kom je wel aan volle spreekuren en hou je werk aan de winkel!
We werken in clinics, waar vaak verpleegkundigen de grootste bulk aan patiënten zien.
Maar soms willen mensen naar een "echte" daktari, en komen dan met lastige, soms schrijnende kwesties.
Deze week een jonge vrouw die al 3 x een miskraam had gehad.
Wilde weten waarom?
Of twee ouders met een geretardeerd kindje dat de enen antibiotica kuur na de andere kreeg en daar (toch) niet van opknapte.
Wat heb ik deze mensen te bieden? Behalve begrip, eigenlijk niets!
Gisteravond in de stad wezen eten met een jonge vrouw die hier al jaren woont en voetbaltraining aan meisjes geeft.
Dat voetballen is een middel omdie groep jongeren bij elkaar te krijgen en voorlichting te geven.
Het gaat om weerbaarheid, en dan vooral op sexueel gebied.
Als je haar verhalen hoort, wordt erzeerongelukkig van.
Zoveel meisjes zo jong zwanger, abortus is hier verboden, dus het gebeurt illegaal.de armoede is heel groot.
Cockie vertelde dat ze gisteren op kantoor hoorde dat de meisjes zich voor20 kWh , dat is ongeveer 20 eurocent, prostitueren!.
Ik vind het geweldig dat er mensen zoals Cockie zijn die zich inzetten voor een beter leven voor de vrouwen/ meisjes hier!
Zo blijkt Kenia toch steeds weer, nog steeds een ontwikkelingsland te zijn, met alle problemen van dien.
Ga nu even de brug over lopen naar de stad om boodschappen te doen bij Tuskys, een soort AH.
Nu is het nog niet zo warm.
Niet alleen medisch-technisch, maar organitorisch.
In het opschrijfboekje en op de witte kaart( wij hadden vroeger onze "groene kaart"), moet je opschrijven :TCA, dwz to come again, dus de vervolg afspraak.
Is een patiënt goed ingesteld, kan hij wel 3 maanden, of iets korter, wegblijven.
Hier niet, dwz. hier wordt dat bepaald door de financiële situatie van de patiënt .
Na afloop van het consult, wordt er ergens uit een hoopkleren, omslagdoeken en plastic zakjes geld vandaan getoverd, geteld en dan wordt er beslist voor hoeveel dagen medicijnen kunnen worden voorgeschreven.
Zo komen na twee weken terug die wel 2 maand in Nederland de wei in zouden worden gestuurd.
Zo kom je wel aan volle spreekuren en hou je werk aan de winkel!
We werken in clinics, waar vaak verpleegkundigen de grootste bulk aan patiënten zien.
Maar soms willen mensen naar een "echte" daktari, en komen dan met lastige, soms schrijnende kwesties.
Deze week een jonge vrouw die al 3 x een miskraam had gehad.
Wilde weten waarom?
Of twee ouders met een geretardeerd kindje dat de enen antibiotica kuur na de andere kreeg en daar (toch) niet van opknapte.
Wat heb ik deze mensen te bieden? Behalve begrip, eigenlijk niets!
Gisteravond in de stad wezen eten met een jonge vrouw die hier al jaren woont en voetbaltraining aan meisjes geeft.
Dat voetballen is een middel omdie groep jongeren bij elkaar te krijgen en voorlichting te geven.
Het gaat om weerbaarheid, en dan vooral op sexueel gebied.
Als je haar verhalen hoort, wordt erzeerongelukkig van.
Zoveel meisjes zo jong zwanger, abortus is hier verboden, dus het gebeurt illegaal.de armoede is heel groot.
Cockie vertelde dat ze gisteren op kantoor hoorde dat de meisjes zich voor20 kWh , dat is ongeveer 20 eurocent, prostitueren!.
Ik vind het geweldig dat er mensen zoals Cockie zijn die zich inzetten voor een beter leven voor de vrouwen/ meisjes hier!
Zo blijkt Kenia toch steeds weer, nog steeds een ontwikkelingsland te zijn, met alle problemen van dien.
Ga nu even de brug over lopen naar de stad om boodschappen te doen bij Tuskys, een soort AH.
Nu is het nog niet zo warm.
-
28 Maart 2015 - 08:55
Dia:
Dank voor je verslag Hans, hoe herkenbaar: ik begon mijn werk in Afrika in 1977 , in Mathare Valley, Nairobi, toen de grootste krottenwijk, In 1978 ook in Kibera, een kliniek van NCCK. Heelzwaar voor een jonge, in Nederland opgeleide vrouw. Het veranderde mijn leven. De vragen, die ik toen had,zijn er soms nog en gelukkig zien we soms veranderingen. Veel sterkte bij je werk! -
28 Maart 2015 - 09:38
Wim Ros:
Ha Hans, weer een goed verslag dat beschrijft hoe anders dan bij ons het er in Kilifi toegaat.
Goed dat er activiteiten zijn zoals de training van de Cockie die je beschrijft. De lange moeizame weg naar een betere samenleving, lijkt me. Al gaat de veranderingen wel heel erg langzaam (40 jaar als ik het vergelijk met Dia's reactie).
Ik moest gisteren, toen we een enorme stroomstoring hadden (Schiphol dicht, Amsterdam stroomloos, NS-treinen die stilstonden) meteen aan jou denken. Wij vinden het allemaal zo gewoon, terwijl het bij jou meer een wonder is als je elektriciteit hebt.
Veel sterkte en groetjes,
Wim
-
29 Maart 2015 - 10:51
Jelmer En Janine:
Lieve Hans,
Soms vraag jij je af wat je voor de mensen daar kan betekenen. Maar jouw taak is ook erg mooi en belangrijk. Jij bent er voor die mensen, staat hen te woord en voorziet hen van je eigen medische inzichten. Dit schept ook duidelijkheid voor de patiënten. Als dit ook netjes in de schriftjes wordt vastgelegd is dit een waardevolle kennisoverdracht. Nu maar hopen dat de patiënten je advies onthouden en dat andere health officers nog eens terug bladeren in de schriftjes....
Veel liefs en veel succes nog.
Jelmer & Janine -
29 Maart 2015 - 17:22
Ineke:
Ha zwager Hans. Met verbazing je verhalen gelezen. Het roept zoveel vragen op.
Ik wens je veel moed, sterkte, liefde en wijsheid bij dit werk. Jammer dat Margreet er niet bij is om even te feedbacken. Lieve groet,
Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
